خبرنگاران بهبود رشد حرکتی و اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی در مدارس عادی - وبلاگ خبری

به گزارش وبلاگ خبری، تهران- خبرنگاران- عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: نتایج یک پژوهش نشان داد رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان کم توان ذهنی شاغل به تحصیل در مدارس ابتدایی عادی از همتایان آنها در مدارس استثنایی بهتر است.

به گزارش روز دوشنبه پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم، علی کاشی با اشاره به طرح پژوهشی تأثیر برنامه های آموزش فراگیر در مدارس ابتدایی بر رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان دارای کم توانی ذهنی، گفت: این طرح پژوهشی در مورد تأثیر سیستم آموزش فراگیر بر رشد چند جانبه افراد با کم توانی ذهنی انجام شد.

کاشی گفت: یکی از سیستم های آموزشی که در سراسر جهان برای افراد کم توان ذهنی مورد توجه قرارگرفت، سیستم آموزش فراگیر است و به افراد کم توان ذهنی یاری می نماید در کنار سایر افراد مشغول به تحصیل شوند.

وی اضافه نمود: آنالیز ها بر این اساس بود که آیا رشد دانش آموزان دچار کم توانی ذهنی خفیف (دانش آموزان مرزی) که وارد مدارس عادی شده اند، بهتر شده و همراه با پیشرفت بوده است یا با قرار دریافت در کنار افراد و دانش آموزان سالم، با مشکلاتی روبرو و از نظر رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی تضعیف شده اند.

کاشی اظهار داشت: نتایج این پژوهش نشان داد که رشد افراد کم توان در ابعاد مختلف، بهبود پیدا نموده است.

وی در ادامه با ارائه توضیحات تکمیلی درباره این پژوهش و در زمینه موضوع تحقیق (زمینه تحقیق) گفت: آموزش فراگیر یک فرآیند مداوم است که با هدف ارائه آموزش کافی برای همه در عین حال احترام به تنوع، نیازها و توانایی های متفاوت، ویژگی ها و انتظارات یادگیری دانش آموزان و جوامع است.

مجری این طرح پژوهشی تاکید نمود: این کوشش برای از بین بردن انواع تبعیض است؛ زیرا هنگامی که شیوه های آموزشی فراگیر اجرا می گردد، دانش آموزانی که دارای معلولیت هستند و در مدارس محله خود شرکت می نمایند، می توانند خدمات آموزشی را با همسالان بدون معلولیت خود در همان کلاس های آموزش عمومی دریافت نمایند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت بدنی گفت: هدف از اجرای این تحقیق مقایسه رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ابتدایی دارای کم توانی ذهنی شاغل به تحصیل در مدارس عادی و مدارس استثنایی بود.

کاشی در ارتباط با روش شناسی این پژوهش، گفت: در این تحقیق اعضای گروه نمونه 80 کودک دارای کم توانی ذهنی خفیف در دامنه سنی 8 تا 14 ساله بودند.

وی گفت: این دانش آموزان در دسته بچه ها کم توان ذهنی آموزش پذیر و در مدارس عادی (40 نفر) و یا مدارس بچه ها استثنایی (40 نفر) مشغول به تحصیل بودند؛ برای سنجش رشد مهارت های حرکتی از آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی، به منظور اندازه گیری میزان رشد اجتماعی از مقیاس رشد اجتماعی وایلند و برای سنجش بلوغ عاطفی از مقیاس بلوغ عاطفی (EMS) بهارگاوا (1991) استفاده شد.

وی در باره نتایج این پژوهش گفت: این نتایج به خوبی نشان داد چنانچه دانش آموزان دارای کم توانی ذهنی در مدارس عادی آموزش ببینند، از جنبه های مختلف، رشد بهتری را تجربه می نمایند و از این فواید بهره مند خواهند شد.